Ένας ουρανός
Μια λέξη σαν άστρο
Μάτια με κοιτούν.
Είναι δικά σου
Είναι εγώ και εσύ
Βόλτα στα άστρα.
Αρχείο κατηγορίας Όνειρα
Ένα χαϊκού για την αγάπη.
Όλα μια τΆση φυγής
απ΄την πραΓματικότητα
τα λήθη του πριν.
Αν τα κοιτάξεις
θα δεις κΆτι από σένα
μέσα σε αυτά.
Ψάξε τον τρόΠο
η αγάπη είναι το πως
θα τα νικΗσεις.
25-12-2011
Άννα Ρεσβάνη
Το χαϊκού είναι ένα ιδιαίτερο είδος ποίησης, ένα σύντομο ποίημα με 3 στίχους όπου ο πρώτος έχει 5 συλλαβές, ο δευτερος 7 και ο τρίτος 5, σύνολο 17 συλλαβές. Πρωτοεμφανίστηκε τον 15ο και 16ο αιώνα αλλά ανθισε τον 17ο αιώνα. Το συνάντησα πρίν χρόνια και το αγαπώ γιατί σε κάνεις να προσπαθείς με λιτότητα και απλότητα να εκφραστείς δημιουργικά ψαχουλεύοντας την ψυχή σου.
Αχ να μπορούσαμε…
Αχ να μπορούσαμε….
……………………….
Να πηγαίναμε….
………………..
Να περπατούσαμε….
……………..
Να κατακτούσαμε τα όνειρά μας!
Τις τελείες τις συμπληρώνετε εσείς.
Καλημέρες!
Δρόμοι που διανύθηκαν…
Δρόμοι και μονοπάτια
που διανύσαμε
Θέλω που έγιναν πραγματικότητα
ή χάθηκαν
Στιγμές που ξύπνησαν
αναμνήσεις
Καθαρός αέρας
να δροσίζει το μέτωπο
και ένας ήλιος
που τα σημάδια του αφήνει…
Μία και μόνη συνάντηση… Ρωμαίος και Ιουλιέτα.
PΩM.
Γελάει με τραύματα όποιος δεν πληγώθηκε ποτέ.
Μα σουτ! τι φως προβάλλει εκεί απ’ το παράθυρο;
Είν’ η ανατολή κι είναι η Ιουλιέτα ο ήλιος.
Πρόβαλε, ήλιε, σκότωσε τη φτονερή σελήνη
που κιόλα είν’ άρρωστη, χλωμή από τον καημό της
που εσύ η παρθένα της είσαι ομορφότερη της!
Παρθένα της μην είσαι αφού ‘ναι τόσο φτονερή:
ντύνει φορέματα αχνοκίτρινα τις κόρες της,
που μόνον οι τρελοί τα βάζουν: βγάλ’ τα εσύ!
Είναι η κυρά μου, ω, είναι η αγάπη μου.
Ω και να το ‘ξερέ πως είναι! Μιλάει, μα δε λέει τίποτα, και τι μ’ αυτό;
Το βλέμμα της μιλάει: θ’ αποκριθώ σ’ αυτό.
Μα παραπήρα θάρρος, δε μιλάει σε μένα.
Τα δυο ωραιότερα άστρα όλου τ’ ουρανού,
που κάπου θεν να παν, παρακαλούν τα μάτια της
ν’ αστροβολούν στις σφαίρες τους ως να γυρίσουν.
Μ’ αν πήγαιναν τα μάτια της εκεί κι εκείνα
στην όψη της, η λάμψη της θα ντρόπιαζε τ’ αστέρια
καθώς η λάμψη της ημέρας μια λαμπάδα.
Τα μάτια της στον ουρανό θα πλημμυρούσαν
το διάστημα το αγέρινο με τόση λάμψη
που θα λαλούσαν τα πουλιά, σαν να ξημέρωσε.
Κοίτα πώς ακουμπάει το μάγουλο στο χέρι της!
Ω, να ‘μουν γάντι στο χεράκι αυτό, για ν’ άγγιζα
το μάγουλο της!
ΙΟΥΛ.
Αλί μου!
ΡΩΜ. Μιλάει. Ω, μίλα πάλι, ολόφωτε άγγελε γιατ’ είσαι
δόξα λαμπρή της νύχτας πάνω απ’ το κεφάλι μου,
και σε θωρώ σαν φτερωτόν ουράνιον άγγελο,
που οι άνθρωποι με τ’ άσπρο των ματιών τους από
θαμασμό
ανατρανίζουν να τον δουν που δρασκελάει
τ’ αργοκίνητα νέφη κι αρμενίζει επάνω
στο στήθος του αέρα.
ΙΟΥΛ.
Ρωμαίο, Ρωμαίο! Γιατί να ‘σαι Ρωμαίος;
Αρνήσου τον πατέρα σου, άσε τ’ όνομα σου·
ή, αν δε θέλεις, μόνο αγάπη ορκίσου μου
ι εγώ θα πάψω να ‘μαι Καπουλέτου.
Μ’ ακούς…
Να σε πηγαίνω
μέσα από φεγγερά περάσματα
και κρυφές της θάλασσας στοές…..
Ακουστά σε έχουν τα κύματα
πως χαιδέυεις
πως φιλάς
πως λες ψιθυριστά το τι και το ε….
Τριγυρω στο λαιμό στον όρμο
πάντα εμείς
το φως
και η σκια
πάντα εσυ τ αστεράκι
και εγώ το σκοτεινό πλεούμενο….
πάντα εσύ το λιμάνι…
Είναι νωρίς μ ακούς
είναι νωρίς στον κόσμο αυτό
αγάπη μου
να μιλώ για μένα και για σένα….
Επειδή σ αγαπώ και σ αγαπώ
πάντα εσύ το νόμισμά
και εγώ η λατρεία
που το εξαργυρώνει….
Μ ακούς…
Σ αγαπώ…
«Μονόγραμμα» Ελύτης
Θεέ μου τι μπλέ ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε….
«Αξιον Εστι»
η αγάπη του φεγγαριού με τον ήλιο.
Δεν συναντιούνται ποτέ αλλά είναι μια σχέση αλληλένδετη.
Σήμερα ήταν μια πολύ μα πάρα πολύ βροχερή μέρα.
Τώρα ακούω τα κύματα (με κλειστά παράθυρα και τζάμια), όχι ρομαντικό, καθόλου.
Να φανταστείτε ότι το κύμα τραντάζει το σπίτι και δεν είναι καλύβα με αχυρα.
Για να κοιμηθούμε λοιπόν χωρίς να φοβομαστε τους κεραυνούς και τις βροντές.
Ενα παραμυθάκι…
Καληνύχτα.
Το όνομά μου…
ΑνΝα
Αν μπορούσα θα άλλαζα πράγματα που θεωρούνται δεδομένα όπως η μονιμότητα
σκοπός όλων μας… Συνέχεια ανάγνωσης Το όνομά μου…
Αστεράκι…που δεν χάθηκες απόψε… μπλογκοπαίχνιδο!
αστεράκι του μικρού πρίγκιπα
…θελω να σου πω
μπορει
να μην συναντηθήκαμε απόψε
μπορεί Συνέχεια ανάγνωσης Αστεράκι…που δεν χάθηκες απόψε… μπλογκοπαίχνιδο!
Μη με ξεχνάς που σ΄ αγαπώ!
Σου στέλνω ένα σ αγαπώ με τους ταχυδρόμους…
Λίγο πρίν το καλοκαίρι μας κάνει να τα βλέπουμε όλα πολύχρωμα….
Το ασπρο και το μάυρο μας ταξιδεύει εκεί που το όνειρο μπορεί να τρέξει….
Daily Scene 