Τα δώρα της φύσης σε μένα…

Μόλις σταμάτησε για λίγο η βροχή, κλέψαμε την ευκαιρία να πάμε μια βόλτα στο χτήμα.

Το δώρο της φύσης δεν άργησε να μας αποκαλυφθεί.

Η αλήθεια είναι ότι λυπήθηκα αρκετά,

 όταν κατάλαβα πόσο κοντά έφτασαν οι φλόγες από αυτόν τον παράδεισο.

Ο λοφίσκος δίπλα είχε ντυθεί στα μάυρα.

Δεν έχω ταξιδέψει σπό το καλοκαίρι, προσπαθούσα να αποφύγω να δώ από κοντά,

όλες αυτές τις εικόνες που μου πέρασαν στο υποσυνείδητο οι ειδήσεις, ως κάτι που θα έπρεπε να συνηθίσω.

Το δώρο ήταν άυτό, που βλέπουμε κάθε μέρα, αλλά δεν το βλέπουμε πραγματικά και βαθιά.

Είναι η δημιουργία του κόσμου και το μεγαλείο του.

Ενα ηλιοβασίλεμα, που κάθε μέρα είναι διαφορετικό,

 γιατί εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε κάθε μέρα.

 

Όμως η φύση μου επιφύλλασε μια ακόμη έκπληξη…

Ενα μπουκέτο κυκλάμινα να μου υποκλίνονται….

Μια παράδοση λέει ότι ανήμερα Χριστούγεννα ανοίγουν οι ουρανοί στα δύο

και χιλιάδες άγρια κυκλάμινα φυτρώνουν ταυτόχρονα

μέσα στις σχισμές των βράχων, ακόμα και πάνω στο χιόνι.

Μου αρέσει αυτή η παράδοση έστω κι αν μοιάζει με παραμύθι…

Δεν είναι σαν να μας υποκίνονται αυτά τα κυκλάμινα.

Όλοι οι προβολείς είναι στραμμένοι πάνω τους…

Καλό ξημέρωμα σε όλους σας!